(een paasparabel)
Vader had een kippenhok
gebouwd, geheel van goud.
Hij leende geld van buurman,
die ook veel van kippen houdt.
De kippen die er woonden
zouden gouden eieren leggen.
Althans, dat hadden zonen
van de buurman 'horen zeggen'.
Maar al wat er ook lag in 't hooi:
geen gouden ei erbij.
De kippen kwamen er zelfs nooit,
die liepen liever vrij.
Het shiny hok verloederde
en de schulden liepen op.
De kinderen waren woedend:
'Stoppen pa, dit wordt een strop!'
De spanning steeg bij vader,
ook de buurman was niet blij.
Dus kwam 'ie langs en legde beslag
op hok en kip en ei.
Alles moest snel afgelost,
al het geld dat was geleend.
Het hok dat zoveel had gekost
was nu een blok aan 't been.
Maar toen kreeg vader een idee
om centen te vergaren:
"We laten de kinderen lekker kiezen
waarop we gaan besparen!
Ze verkopen maar hun knuffelbeer,
of laat ze met hun hobby's stoppen!
Of ze krijgen geen verjaarsfeest meer
en mogen niet meer shoppen."
De buurman vond het een strak plan
dat paste in zijn streven.
"Yes, laat die kids maar zeggen, man,
wat zij op willen geven!"
Daar zaten ze dan, de broer en zus
een tikje aangeslagen.
Hoe klaarden ze nu deze klus,
hoe kon pa dit aan hén vragen?
Dat wat hun leven vreugde bracht
moesten zij dat straks ontberen,
omdat vaderlief ooit had bedacht
in een gouden hok te investeren?
Geen kip, zo bleek, die daarop wacht.
Was 'ie getikt of roekeloos?
Of was het typisch hanengedrag,
dat hij voor deze optie koos?
De kids kibbelden en kissebisten
en dreigden boos te raken.
Waarom moesten zij beslissen
over al hun dierbare zaken?
Ze kwamen er gewoon niet uit
en wilden die misère niet!
Want wat ze ook namen als besluit;
't zou toch leiden tot verdriet.
Dus zijn ze pa zelf gaan bevelen:
"verkoop je eigen hobby maar!"
En daarna moest hij met hen delen
wat hij daarmee had bespaard.
Zo kwam een eind aan dit verhaal.
Het hok werd verkocht voor heel veel geld.
De buurman werd gauw afbetaald
en het kroost gerustgesteld.
En pa, die bespreekt elke aankoopfase
nu uitgebreid met zijn gezin.
Maar weet ook: er komt, zelfs met Pasen,
geheid nooit een kip of ei meer in.
***
© Nynke Geertsma, april 2015
