Een waterige zon achter de toren;
terrassen liggen er verlaten bij.
De oostenwind laat luid en duid'lijk horen:
hij is er weer, het derde jaargetij.
Met koud en donker, guur en kil en nat
uit zwarte wolken vol van zware regen,
met blaadjes op de rails en op het pad
en eindeloze files op de wegen.
Daarbuiten is er echter ook de franje
van aardse tonen in een zingend bos,
dat noten van de eik, beuk en kastanje
laat dansen op het koele groene mos.
Het najaar kan niet iedereen bekoren,
de zomer is toch veruit favoriet.
Maar in die waterige zon achter de toren
geef ik me over aan de herfst en
ik geniet.
