De tijd van sneeuw en ijs is weer gekomen,
van hagelbuien, stormen, enzovoorts,
van rillen, kleumen, kuchen, griep en koorts;
de tijd van 'zie de maan schijnt door de bomen'.
De koude heeft iets wreeds en onverstoords;
zij dwingt ons bij de kachel stil te dromen
van zonnestralen die ons zijn ontnomen,
en lichtheid in de breedste zin des woords.
Gelukkig zijn er allerlei manieren
om in die coole blues weer op te staan
en met elkander over 't ijs te zwieren;
zolang er warme harten in ons slaan,
zolang we samen kerstfeest kunnen vieren,
is 't met die kouwe winter gauw gedaan!
