Daar ging je,
aan je moeders hand;
je eerste stapjes in jouw straat.
De wereld een groot speelterrein,
een leven vredig in woord en daad.
Daar ging je,
aan je vaders hand
naar school toe en daarna tot laat
met vriendjes spelen op het plein,
heel soms een beetje kattenkwaad.
Daar ging je,
aan je meisjes hand,
je eerste liefde, puur en pril.
Alsof het zo had moeten zijn:
een leven samen, "ja, ik wil".
Daar ging je,
aan je rechterhand
je eerste kind, nog speels en jong,
naar huis, je veilige domein,
totdat het kwaad naar binnen drong.
Daar ging je,
een duw, een ruwe hand;
het bleek een ongelijke strijd.
Iets verderop wachtte de trein
op het spoor naar de onzekerheid.
Daar ging je,
niets meer in de hand.
Je laatste stappen in jouw straat
naar een wereld vol verderf en pijn,
waar je 't leven liet door haat, verraad.
Daar ging je.
Maar waar je ook bent heengegaan,
in gedachten zijn we bij je.
In de straten klinkt opnieuw jouw naam,
in ons stadshart blijf je voortbestaan,
vredig naast de andere keien.
***
© Nynke Geertsma, 30 april 2015
Geschreven ter gelegenheid van de plaatsing van de eerste 16 herdenkingsstenen voor verzetsstrijders en Joodse slachtoffers, die in de Tweede Wereldoorlog uit Amersfoort werden gedeporteerd en stierven in concentratiekampen. De stenen zijn geplaatst bij de huizen waar deze Amersfoorters woonden toen ze opgepakt en weggevoerd werden...
