Kom, rij en rij
de huizen voorbij,
voorbij de drukte en het gedoe,
voorbij het dringen en douwen,
het hebben en houwen,
het moeten, het waarom en het hoe.
Voorbij alle hectiek
klinkt in stilte muziek
van de wind, de vogels en het riet
aan de waterkant
op het platteland
vind je jezelf in alles wat je ziet.
.
Zeg, kan ik hier waarden kopen?
Luister, ik heb centen zat.
En ik zoek ook wat nuances
voor het betere debat.
O, verkoopt u ook ideeën,
visies, doelen en zo meer?
Fijn, en 'n bakje slimme zetten
wil ik ook nog graag, meneer!
Ja, ik wil wel even wachten,
maar ik heb niet heel veel tijd.
Mag ik vast die doos met statements
uit het schap betrouwbaarheid?
Even kijken, ik ben er bijna,
nu alleen nog medeleven.
Ach wat, doet u er maar twee,
dan heb ik één om weg te geven.
En dan heb ik nog een vraagje:
inkoop, doet u daar ook aan?
Ik heb in de schuur nog groffe taal,
beledigingen en onzin staan.
U mag ze best wel overnemen,
ïk kan ze, denk ik, niet meer kwijt.
Dan doe ik er een gratis blikje
fraude bij, mét gespeelde spijt.
Mooi, zo hebben we het wel.
Stuurt u de rekening maar op,
dan ga ik nu snel vulling kopen;
't is n hoofdzaak hè, mijn job.
't Was prettig zaken doen met u,
mijn toekomst kan niet meer kapot.
By the way, nog even over die spullen:
zit er ook garantie op, of not?
😄 #grab'm #bythepoëzie
Eventjes geen competitie,
geen gestress en geen gezeik.
Geen getrek, geduw, geen pietsie
béter, méér of ongelijk.
Even niet de krachten meten,
of een tandje extra bij.
Niet van wedijver bezeten,
geldingsdrang of streberij.
Eventjes geen enkele must.
Winkracht nul, geen zuchtje strijd.
In de luwte schuilt de rust
gewoon te zíjn in 'n zee van tijd.
Traditie is de spijkerbroek
die je het liefste draagt.
Vol vreugde trek je 'm steeds weer aan,
tenzij de setting anders vraagt:
hij moet bijvoorbeeld in de was
of naar de stomerij,
of er is een dresscode van pas
voor andere kledij.
Traditie is de spijkerbroek
die fijn zit lange tijd,
maar die ook langzaamaan verbleekt
of gaandeweg verslijt.
Je zet er nieuwe knopen aan
en houdt 'm bij elkaar
met naald en draad en stukken stof,
al is 'ie nog zo gaar.
Traditie is de spijkerbroek
die past bij je lijf en leven
totdat je 'm niet meer dragen kan
en 'm eigenlijk op moet geven.
Dan is 't moment gekomen
voor een hipper exemplaar,
waar je tot dan toe niks mee had,
maar hij staat heel goed zowaar!
Traditie is de spijkerbroek
die wandelt door de tijd
en net als jij verandert,
ook al wil je 'm nog niet kwijt;
je zult zien dat je heus wel
van een nieuwe broek kunt houden
en voor je 't weet voelt die
minstens zo lekker als de oude!
Traditie is de spijkerbroek;
perfect zolang 'ie past,
maar durf ook eens iets nieuws aan,
want je zit er niet aan vast.
Uitgelezen
Als in een kabb'lende rivier
stromen de woorden naar me toe.
Ik duik erin,
zwem met ze mee
en waar we heen gaan,
geen idee.
Zo dobberend in 't avondgloren
tussen zinnen, metaforen,
tussen regels
over liefde
en het aardse
wel en wee,
drijven langzaam mijn gedachten
af naar mysterieuze oorden
waar de stroom
van schone woorden
g'ruisloos uitmondt
in de zee.
Op een eiland vol verwondering
dool ik rond de hele nacht
waar tussen spaties,
komma's, punten
de ontknoping
op mij wacht.
Maar hoe het eind ook klinkt of klopt
en hoe volmaakt het ook mag wezen
een nieuw begin
duikt steeds weer op
Zodat ik nooit,
ben uitgelezen.
U heeft er toch maar heel wat mee te stellen,
met honderdvijftigduizend om u heen
die vaak en graag iets hebben te vertellen
over hun buurt of over 't algemeen.
De ambtelijke toetertjes en bellen
en dan die raad met al zn wilde plannen,
soms gaat de ketens hier en daar wat knellen
en wil het er nog wel een keer om spannen
als er in de begroting moet geschrapt
- die strak door de provincie wordt bewaakt -
terwijl het huis moet worden opgeknapt,
omdat het er soms lekt en piept en kraakt.
Of als iets rond een rondweg in de weg staat
en bomen moeten worden omgehakt.
Als 't in de wereld weer eens niet zo goed gaat
en de moed u bijna in schoenen zakt.
Maar 't burgemeestersvak is meestal fijn
in de stad waar oud en nieuw elkaar ontmoet,
waar pret en passie en mirakels zijn
en waar ideeën worden uitgebroed
én valken in de Lieve Vrouwetoren.
De stad waaraan je snel je hart verpandt;
hier wordt zoveel talent en moois geboren
langs de oevers van de Eem en 't hoge land.
De stad waarin u als een baas mag rappen
en plaatjes draaien kan in het plantsoen.
Waar u met 100-jarigen mag beppen
en dan met hen een bakkie mag gaan doen.
Nu willen we graag ú feliciteren,
de tweede ronde staat al voor de poort.
En wat die brengt, de tijd zal het wel leren;
er is genoeg te doen in Amersfoort!
Zomer 2016
Een warme wind waait door de stad,
de Spearows vallen van het dak.
Als ik toch eens een Zubat had,
O kijk daar zit ie, op een tak!
Een Magikarp springt uit de gracht,
er zwermen Pidgeys rond de kerk.
Hee, ook een Tentacrueltje, wacht!
En Rattata's daar, in dat perk.
Wow, da's een excellente throw!
Zullen we naar 't Sasje gaan?
Pak snel je powerbank, let's gó,
de Luremodules staan al aan!
De Gym is vol op deze dag.
Mijn Jynx verdient een power up.
Ik wou dat ik een Seaking zag,
evolvet die uit zo'n Goldeen gup?
Zie jij 'm ook, die Charmander?
Ach jee, mijn Poké Balls zijn op.
Nee, maar 'k zag net wel een ander,
waar is hier een Poké Stop?
Ik gooi een Incense in de strijd.
Hè bah, m'n battle weer verloren,
hebben we nog even tijd?
Ik moet nu echt wat Potion scoren.
Ik wou dat ik 'n Drowzee kreeg,
het is al bijna middernacht.
Grrr, het pokkeding is alwéér leeg!
Nou, morgen maar opnieuw op jacht...
***
#pokémania
Mij maakt het niet uit
wat je draagt, hoe je haar zit,
of je wit bent of zwart bent
of rood bent of bruin.
Mij maakt het niet uit
of je iedere dag bidt
in een kerk of moskee
of boeddhistische tuin.
Mij maakt het niet uit
of je hetero of bi bent,
transgender of homo,
desnoods allebei.
Mij maakt het niet uit
of je veel eet of weinig,
of je vis eet of vega
of koolhydraatvrij.
Mij maakt het niet uit
of je knap bent of lelijk
of arm of rijk
of er iets tussenin.
Mij maakt het niet uit
wat voor auto je pa rijdt,
hoe je woont, in je eentje
of met een gezin.
Mij maakt het niet uit
of je man bent of vrouw bent
of je dik bent of mager,
rondborstig of plat.
Mij maakt het niet uit
of je met een accent spreekt
of je links bent of rechts
of van allebei wat.
Mij maakt het niet uit
of je scrabbelt of pokert,
of op vissen of voetbal
of golf bent verzot.
Mij maakt het niet uit
of je gelooft in de sterren,
in trollen of heksen,
kabouters of god.
Maakt het jóu iets uit? Best,
maar please, blaas het niet op
met gescheld, of geweld
of een bom aan je vest.
Vroeger stond je bij de bakker
en dan hoorde je wel eens wat,
als Truus of Piet of 'n and're knakker
iets 'van horen zeggen' had.
Ook op de verjaarspartijtjes,
naast de kaas, de worst en chips
kreeg je vaak de gekste feitjes,
roddels, nieuwtjes, trucs en tips.
Al wat je te horen kreeg:
je dacht erover na voor even,
lachte heimelijk of je zweeg
en ging weer verder met je leven.
En vond je ergens eens iets van
nou, dan vertelde je dat alleen
als je gevraagd werd op de man
in het gezelschap om je heen.
Maar tegenwoordig, potverdikke,
schreeuwt men alles van de daken
overal klinkt het 'ikke ikke,
hoor mij, laat míjn (g)roep je raken!'
Dat geblaat in 't openbaar,
gepest, gefoeter en gescheld:
het drijft ons verder uit elkaar,
zaait louter haat en oogst geweld.
In meningsuiting zijn we vrij,
maar wat fatsoen zou prettig zijn.
Zo moeilijk is dat niet, lijkt mij,
probeer het maar: het doet geen pijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt
op straat, op internet of privé,
please, doe dat ook een ander niet;
hou in, hou van en wees tevree.
***
Am'fortia, wat vloeit mij aan?
uw steed'lijk veld is cooler, mán
en alle rappers blozen
de klanken van uw ritmisch lied
hoe zoete, zoele bebopbeat
van jazzy virtuozen
o muzen in het kroegenlicht
o zwepend, zwetend zwoeggedicht
hoor hoe de sterren zingen
als Billie, Dizzy, Ella, Chet
shoe-bi-do-wap: de toon gezet
van duizendjarig swingen
***
Met een knipoog naar Jan Engelmans klankdicht (Cantilene; 'Ambrosia, wat vloeit mij aan')
Haringparty Amersfoort
Hoogste tijd,
kom op en laat je
zien bij 't uitje
van het jaar!
Hier tapt men
uit 't nieuwste vaatje
dikke maatjes
bij elkaar!
Los die remmen,
geen gezever
in ‘t gezellig
samenzijn, waar
vis mag zwemmen
in jenever
of in een
exclusieve wijn.
Nieuwe haring,
vet en zout,
die vol van smaak
naar binnen glijdt;
zonder garing,
rauw en koud,
met slechts 'n uitje
voor de bite.
Hoogste tijd,
ga tot het gaatje,
geniet van wat
de zee je biedt.
Hoezee! Hap mee
uit 't mooiste vaatje,
'n fijner maatje
vind je niet!
Over de foodfestivals Proef Amersfoort en Lepeltje Lepeltje.
In het Proefkamp op de Hof,
dé culi-camping van het land,
werd vijf dagen gekookt met love
in menig minirestaurant.
De crème d’ la crème van Amersfoort
mocht zich door grillende keukenmeiden
- nadat er keitjes waren gescoord -
tot smaksensaties laten verleiden.
Ossenstaartstuk, kipgrillworst,
vers getrokken pork en beef,
ezeltje prakje, eendenborst;
al tot mee-eters gerief.
En uiteraard ging elke hap
gepaard met een exquise wijn
of een lokaalbier van de tap.
Gezelligheid rond de fontein!
Ja, ‘t Proefkamperen was een feest,
fijn netwerken rond 't fornuis.
En ben je er niet bij geweest:
trek dan snel door naar het Stadhuis,
want daar kun je in het plantsoen
in menig Lepeltje-Lepeltjestand
het nog eens heerlijk overdoen,
totdat je echt verzadigd bent.
zon -
regen
voor -
tegen
vals -
echt
vlucht -
vecht
goed -
slecht
plicht -
recht
kruis -
munt
stand-
punt.
***
Naar aanleiding van het Oekraïnereferendum inzake het veelbesproken associatieakkoord.
Denkend aan de marathon
zie ik brede posturen
hard door oneindige
linten gaan,
rijen ondenkbaar
enthousiaste figuren
met duimen omhoog
aan de eindstreep staan;
en al die geweldig
atletische lijven
die kracht en passie
verspreiden door 't land,
hardlopend, wandelend,
hollend en hijgend,
strijdend alleen of
In teamverband.
't Is hangen en wurgen;
de illusie van winnen
wordt zwetend en dampend
in de kiem gesmoord,
als in alle geleed'ren
de stem van het lichaam
met zijn eeuwige krampen
wordt gevreesd en gehoord.
***
Ter ere van de Marathon Amersfoort die op 5 juni plaatsvindt, met een knipoog naar Marsmans 'Herinnering aan Holland'
Zeg, wist u 't al mevrouw?
heeft u het al gehoord,
dat dít gebeuren zou
in 't hart van Amersfoort?
Ja, 't varkentje is gewassen,
het gevaar is haast geweken:
u kunt straks met volle tassen
en 'n gerust hart oversteken!
De buurt is in haar nopjes,
ook de winkeliers zijn blij:
het gedreun langs kinderkopjes,
da's weldra voorgoed voorbij!
Eindelijk keert de rust hier weer,
zowel 's nachts als overdag.
Nee, geen bussen meer, nooit meer
langs de Varkensmarkt en gracht!
En mist u toch de bus, mevrouw,
op dit pittoreske plein;
tja, 't is iets verder lopen nou,
maar zo behoudt u wel úw lijn!
***
Ter gelegenheid van het opheffen van de bushalte op de Varkensmarkt.
De stad ontwaakt,
een merel zingt;
zoveel te doen,
zoveel te geven.
Een boomtak kraakt
en zachtjes swingt
het nieuwe groen
de stad tot leven.
De zon breekt door
en mens en dier
bereiden zich
zo goed het gaat
op dat wat voor
hen beide hier
verscholen ligt
in dageraad
en in het wonder
der natuur
van leven, bloeien
en vergaan,
geen dag kan zonder
zelfs geen uur:
het eeuwig groeien
nooit gedaan,
ook op de plek waar
polderland,
vallei en bos
hecht samen spelen
en 't hele jaar
trots en galant
het zand en mos
en water delen.
De klokken slaan,
de aard' ontspant
als tijd verstrijkt
van nu naar toen.
De nacht breekt aan
in stad en land;
ik voel me rijk
en voor altijd groen.
***
Geschreven ter gelegenheid van de opening van Het Groene Huis op landgoed Schothorst op 24 april 2016.
http://www.hetgroenehuisamersfoort.nl/
Kijk om
en denk aan hoe het was,
aan wat heeft plaatsgevonden,
aan het waarom, voor wie, voor wat
die muren eigenlijk stonden.
Kijk om
en zie 't prikkeldraad
om de herinnering gebonden,
aan vernedering, aan kwaad en haat
en aan oude, diepe wonden.
Kijk om
en zie de lentezon,
langzaam opkomend in het oosten,
die de ellende niet verdrijven kon
doch hooguit wat kon troosten.
Kijk om
en zie, voel en ontdek
hoe je vrije lijf en geest
verbonden zijn met deze plek
ook als je er nooit bent geweest.
Kijk om,
kijk om en dan vooruit,
maar zonder te vergeten.
Wie bewust hiervoor de ogen sluit
zou beter moeten weten.
***
Gedicht over Kamp Amersfoort, voorgedragen (omdat ik zelf niet aanwezig kon zijn) door burgemeester Lucas Bolsius tijdens de benefietavond op 31 maart voor uitbreiding van het monument.
Onwetend van onmenselijkheden
van de oorlogsmachten,
denkend aan familieleden
die hoopvol zouden wachten,
bereid voor 't vaderland op te staan
kwamen zij na dagen, nachten,
in een onbekende wereld aan
vol barbaarse, wrede krachten.
Gevangen op het vlakke land,
verlangend naar de bergen;
ze leden, streden man voor man
ondanks vijandig tergen.
Tot zij, verzwakt van 't zware werk
- zo zinloos, maar verplicht -,
onder een ziek en duister zwerk
van 't bed werden gelicht
voor dag en dauw, die ochtend vroeg,
net voor de klok van zeven,
met nog slechts één schot voor de boeg:
het einde van hun leven.
Gevangen in onmenselijkheden
van de oorlogsmachten,
denkend aan familieleden
die hoopvol zouden wachten,
gingen ze heen hier, man voor man,
voor eeuwig uit het zicht.
Onbekende strijders uit 't verre land:
rust zacht in vredig licht.
***
Geschreven ter gelegenheid van de herdenking op 9 april, de dag waarop in 1942 tijdens een fusillade 77 Sovjetsoldaten bij Kamp Amersfoort omkwamen.
Echt, hou op nu,
verdomme!
Neem ons niet zo
te grazen,
stop toch eens
met die bommen
en dat hatelijk
razen!
Hoor ons
angstige grommen,
stop nou toch
fanaten, dwazen!
Hoor de vreugde
verstommen.
Hou op de vrijheid
op te blazen!
Echt, hou op!
Hou je eer.
Hou je in.
En néém geen
levens meer,
maar geef ze zin.
😢
Geschreven naar aanleiding van de terroristische aanslagen in Brussel op 22 maart 2016.
Gepassioneerd, vol vuur en niet te stoppen,
nog even en hun levenswerk was klaar:
een wonderlijk museum, waar zowaar
echt alles in detail perfect zou kloppen.
Totdat ineens een onverwacht gevaar
van brand de plannen in de war kwam schoppen
en zo ging bijna alles naar de knoppen
door vlammen, fel en onberekenbaar.
Al nam men plaats'lijk snel de spuit ter hand;
een groot deel stond al reeds in lichterlaaie
en vuur en vlam verteerden nu het pand.
Wat in de war, maar kijk, dít is het fraaie:
wij helpen het museum uit de brand!
Want wie wil er nou niet aan knoppen draaien?!
***
Voorgedragen tijdens de benefietavond voor het door brand getroffen Knopjesmuseum, 7 maart 2016.
Heb je iets over, iets
over voor een ander?
Een stoel of een fiets
of boekenstander?
Een tv of een schep,
een cd of een pan,
een uitlaatklep
of een doktersroman?
Een broek of gewaad,
een hamsterkooi,
een boek of een plaat,
een indianentooi?
Een bed of een kast,
een sprei of een tent,
een pet die niet past,
een schilderijtje of prent?
Sta het af, geef het weg
aan de Weggeefwinkel
waar je zonder betalen,
zonder kassagerinkel,
echt van alles kunt halen,
je kunt 't zo gek niet verzinnen.
Alles uit een goed hart:
hier komt het binnen.
Heb iets over, iets
over voor elkaar;
voor altijd of voor even,
voel de gave van geven,
geef je over
aan het mooiste gebaar.
***
Geschreven ter gelegenheid van het 12.5-jarig bestaan van de Weggeefwinkel in Amersfoort, februari 2016.
In weer en in wind
dag en nacht onderweg
naar een gewond geraakt kind
naar een auto met pech
naar een stilstaande trein
naar een zinkende boot
naar een ruzie op een plein
naar een huisdier in nood
naar geweldsincidenten
naar plotseling vermisten
naar brandende tenten
naar botsende activisten
naar ongeluk en ellende
naar zwaar en naar lijden
naar 't ongewisse, onbekende
naar bevrijden, bestrijden
naar schade beperken
naar verlichting geven
naar urenlang werken
naar vechten voor leven
in wind en in weer
dag en nacht in den lande
staan ze klaar, steeds maar weer,
al die helpende handen.
Dus wil je echt stoer en cool zijn nou
geef dan ruimte en respect aan allen
die hulp verlenen, ook aan jou,
mocht het noodlot jóu ooit overvallen!
🍀
Steeds vaker lezen en horen we dat hulpverleners - en andere mensen die gewoon hun werk doen in de openbare ruimte - steeds vaker gehinderd, uitgescholden en zelfs aangevallen worden. Ook in Amersfoort, helaas. Dit gedicht is bedoeld als een hart onder de riem voor alle hulpverleners/hulpdiensten en mensen die hun best doen narigheid en ongemak in de wereld te verhelpen...
Vandaag is blauw?
Nou, 't lijkt me sterk:
ik zie slechts grauw
en grijzig zwerk.
O, ijzige zweem
kom naar de stad,
bevries de Eem
maar gauw, zodat
we, schaatsend
op 't zwarte ijs,
ons verplaatsen
in een paradijs
van winters wit
en ijskristallen
tot de kou bezit
neemt van ons allen.
Dan pas, geheid,
zien wij écht blauw!
En tot die tijd:
slechts grijs en grauw.
***
Geschreven ter gelegenheid van Blue Monday (18 januari 2016), volgens een Britse psycholoog (en volgens hem wetenschappelijk aantoonbaar) de meest deprimerende dag van het jaar...)