Blok 3
Hoor, de wind waait door de bomen,
langs de Eem zelfs waait de wind.
De Koppelpoort staat stil te dromen;
zij die oud en nieuw verbindt.
Terwijl een ietwat grijze lucht
verlicht wordt door de rijzende zon,
weerkaatst een vloek, een diepe zucht
tussen de keien en het beton,
zodra het gekibbel en gebabbel
langs de wellustige rivier
in 't eens zo rustige gekabbel
weer naar boven drijft alhier.
Er dringt een feit, er klinkt verlangen
naar nieuwe of naar vroeger tijden.
Er borrelen meerdere belangen
die met elkaar lijken te strijden.
De vraag komt op: waar gaat het heen
nu winden van verand'ring waaien?
Die laten veel méér dan alleen
de ámbtelijke molens draaien.
Hear hear, de wind waait door de bomen,
langs de Eem zelfs waait de wind.
Laat alle wensen samenkomen
in de keistad én in die bak met grind!
🎪
Blok 3 is het stuk grond aan de Eem, dat grenst aan het Eemplein en nog bebouwd moet worden.
Het gedicht is geschreven voor een symposium, georganiseerd door de SVE (St. Vrienden van de Eemhaven). Centraal stond het proces van "co-creatie" in het kader van "Mensen maken de stad" en hoe dat zou (of had) moeten of kunnen verlopen, met het oog op de bebouwing van blok 3.
