Hop!

Hop, hop, hop!
Kom op, we gaan
naar het plantsoen;
de tap staat aan

daar bij de toren
waar tranen, gebeden
ooit rijkelijk vloeiden
om kranke leden

van zieken die hier
door wonderen genazen;
nu vloeit er bockbier
in honderden glazen,

het helderste bruin
dat, vers gebrouwen,
de mannen met baarden
en stoere vrouwen

verenigt langs
de waterkant
onder de rook
van Lange Jan.

Dus vooruit met de geit,
kijk niet op een slok
of klok; vier de tijd
van de herfst met 'n bock!

🍻 🐐 🍻

(Ter gelegenheid van het Amersfoorts Bockbier Festival op 9, 10 en 11 oktober in het Krankeledenplantsoen)

Zij

Van dag naar week, naar maand,
naar jaar, wonderbaarlijk
en waarachtig,
wandelt de tijd
door de eeuwigheid;
oneindig, fier en krachtig.

Op het pad ontvouwt
zich nieuw tot oud
en jong tot hoogbejaard;
geen huis, geen straat,
geen stad, geen staat,
blijft de tand des tijds bespaard.

Zij bewegen mee,
spontaan, gedwee:
de meisjes, moeders, vrouwen.
Hun leven lang
soms stoer, soms bang,
maar meestal vol vertrouwen.

Zij dromen, dommelen,
dansen, schommelen,
reizen, regelen, rennen.
Nu en dan, heel even,
staan ze stil bij het leven
dat ze steeds beter leren kennen.

Van dag naar week, naar maand,
naar jaar, wonderbaarlijk  
en waarachtig,
gaan zij aan zij met de tijd
niet tot in eeuwigheid,
zij, tot 't einde fier en prachtig.

***
Geschreven ter gelegenheid van het 5-jarig bestaan van de Twirls in Amersfoort en de release van hun kalender met 12 Amersfoortse vrouwen, geportretteerd door 12 Amersfoortse fotografen.

Herfst in Amersfoort

Een waterige zon achter de toren;
terrassen liggen er verlaten bij.
De oostenwind laat luid en duid'lijk horen:
hij is er weer, het derde jaargetij.

Met koud en donker, guur en kil en nat
uit zwarte wolken vol van zware regen,
met blaadjes op de rails en op het pad
en eindeloze files op de wegen.

Daarbuiten is er echter ook de franje
van aardse tonen in een zingend bos,
dat noten van de eik, beuk en kastanje
laat dansen op het koele groene mos.

Het najaar kan niet iedereen bekoren,
de zomer is toch veruit favoriet.
Maar in die waterige zon achter de toren
geef ik me over aan de herfst en

ik geniet.