Je schreef, je zei, zelfs keer op keer:
het is niet waar,
niet zwaar,
niet klaar.
Maar toch zag jíj geen uitweg meer
door al het zwart
verward,
verstard.
Was er niets meer te lijmen,
te rijmen,
te schrijven?
Was er niets meer om te geven,
om te leven
om te blijven?
Jouw woord leeft voort,
maar ongehoord
bleven je hartenkreten.
Ben je ooit echt gekend,
kon dit niet afgewend
tot een happy end?
Joost
mag het weten.
*** 10 september 2015 ***
Geschreven naar aanleiding van het overlijden van Joost Zwagerman, die op 8 september een einde aan zijn leven maakte.
