Er is zoveel ruimte op de aarde,
maar zelfs 'n beetje is je niet gegeven
als je huis, haard, al van waarde
moet achterlaten om te leven
zonder angst, gevaar en haat.
Waarheen, als er niemand op je wacht,
als 't water je aan de lippen staat,
als je drijft op je laatste beetje kracht?
Er is zoveel ruimte op de aarde,
maar er is geen ruimte meer in het hart
van je medemens, die door zelfverklaarde
'belangen' en grenzen is verstard.
Een bejaarde dame in een fleurig pakje
loopt met rollator op haar gemakje
door 't plantsoen, waar onze kei
plots minder grijs lijkt, als zij voorbij
schrijdt...
Een jong stel, moe van pril geluk,
doet eventjes een Citytuk,
terwijl de rode pretparktrein
toeristen van en naar 't plein
rijdt...
Een clubje dames stept zich voort
van Kamperpoort naar Koppelpoort
en zwaait naar elke rondvaartboot
die door de smalle stadse sloot
glijdt...
Bebaarde hipsters uit De Nieuwe Stad
gaan met een 2CV op pad:
eendje zonder veren, die de hele tocht
niet kwaakt, maar kraakt als 'ie een bocht
snijdt...
Rollen, rijden, glijden, toeren:
het maakt niet uit, laat je vervoeren
door de vertrouwde 'ongewoonheid'
van de stad met haar eeuwenoude schoonheid.